صفحه نمایش به عنوان اصلی ترین مولفه ارتباطی انسان ها با تلویزیون از همان روز اول نقش مهمی را بر عهده داشته است. این موضوع باعث شد تا دانشمندان و شرکت های مختلف حوزه فناوری از گذشته تلاش زیادی برای نوسعه فناوری های نوین و بهبود کیفیت تلویزیون ها داشته باشند. با زاهدان پلاس همراه باشید تا نگاهی به تاریخچه نمایشگرها و فناوری پنل تلویزیون داشته باشیم.
انواع نمایشگرهای تلویزیون چیست؟
تلویزیون CRT
اولین نوع نمایشگرها را می توان لامپ اشعه کاتدی یا CRT دانست که بیش از 100 سال وارد بازار شدند. در این فناوری از یک تفنگ نوری استفاده شده است که پرتاب الکترون های 3 رنگ آبی، قرمز و زرد به سطح فسفورهای سطح نمایشگر یک پیکسل رنگی را ایجاد می کنند. برای ایحاد یک تصویر این تفنگ خط به خط تمام پیکسل های نمایشگر را با سرعت بالایی روشن می کند. بزرگترین مشکل این نمایشگرها میتوان به ابعاد بزرگ و وزن زیاد آن اشاره کرد. مصرف انرژی زیاد و تولید حرارت بالا باعت شد تا دانشمندان به فکر فناوری جدیدی برای تلویزیون ها یا نمایشگرها باشند.
تلویزیون پلاسما
استفاده از فناوری لامپ فلورسنت اساس فناوری نمایشگرهای پلاسما شد. این نوع صفحه نمایش های از سلول های زیادی تشکیل شده این که هر کدام دارای دو صفخه شیشه ای مجزا است و در فاصله بین دو صقحه گاز نئون تزریق میشه که در روند تولید به صورت پلاسما در می آید.
هنگام اتصال تلویزیون یا نمایشگر به جریان برق با عبور جریان از این گاز اتم های تبدیل به یون می شوند و با به هم خوردن و گردش آزاد و تبادل اتم ها تکان های شدید در مقیاس نانو ایچاد می شود و در نهایت فسفور آبی، قرمز و سبز تولید میشه و تصویر مربوطه روی صفحه تلویزیون به نمایش در می آید. پس در این سیسنم هر پیکسل برابر گروهی از فسفورهای قرمز، آبی و سبز رنگ است.
تلویزیون های پلاسما نقاط قوت زیادی نسبت به CRT و حتی LCD ها داشتند. فرکانس بالا تا 600 هرتز نمایش عمیق در دقیق رنگ ها، کنتراست بالا و هزینه تولید کم پنل های بزرگ نقاط برتری فناوری های پلاسما به شمار می رفت اما مصرف انرژی زیاد و فرایند بسیار سخت تولید پنل با رزولوشن بیشتر از Full HD 1080p و پدیده سوختگی تصویر از نکات منفی آنها به شمار می آید که باعث حذف تدریجی این نوع صفحه نمایش ها شد.
تلویزیون LCD
حتما تا کنون اسم تلویزیون های LCD یا نمایشگرهای کریستال مایع به گوش شما خورده است. نمایشگرهایی که امروزه در گجت های بیشماری استفاده می شوند. نمایشگرهای LCD از دو لایه شفاف پلاریزه با اختلاف 90 درجه تشکیل شده اند که کریستال مایع بین آنها قرار گرفته است.
کریستال مایع که حالتی بین جامد و مایع دارد که در سال 1888 اختراع شد. مولکول های این مایع وقتی آرایش خاصی داشته باشند توانایی عبور نور را از خودش دارد. زمانی که لامپ فلورسنت CCFL پس زمینه نور میکند. این نور با عبور از شیشه اول و فیلترهای رنگی به کریستال مایع می رسد و در صورتی که جریان لازم به این ماده برسد با تغییر آرایش مولکول ها زاویه تابش نور به نحوی تغییر می کند که از سطح پلاریزه دوم هم عبور می کند و رنگ مورد نظر در تلویزیون به نمایش در می آید. پس در این تلویزیون ها لامپ سی سی اف ال وظیفه روشنایی و کریستال مایع وظیفه ای مانند شاترهای دوربین را دارد.
ضخامت و وزن کم، مصرف انرژی پایین و تصویری با کیفیت و جذاب باعث شد تا ال سی دی ها به محبوب ترین نمایشگرهای تبدیل شوند.
تلویزیون LED
تلویزیون های LED را می توان نمونه بهینه شده نمایشگرهای LCD دانست که ساختاری مشابهی با هم دارند و تنها از تکنیک های متفاوتی در تابش نور پس زمینه استفاده می کنند. در تلویزیون های LED از دیودهای ساتع کننده نور با چینش در پشت پنل که به Full Array LED یا دورتادور آن که به Edge Lit LED معروف هستند استفاده شده و خبری از لامپ CCFL نیست. به کمک این دیودها رنگ مشکی عمیق تر و طبیعی تر به نظر می رسد و میتوان گفت کنتراست بهتری را در این نمایشگرها خواهیم داشت.
در تلویزیون های LED با استفاده از قابلیت تیرگی موضعی نور نمایشگر کنترل می شود و نورتیره بهتر شکل می گیرد. به دلیل استفاده از LED ها طول عمر این نمایشگرها خیلی زیاد است و البته ضخامت کمتری نسبت به LCD ها دارند. در سال 2005، شرکت سونی اولین تلویزیون LED را در بازار ارائه کرد.
مصرف انرژی تا 40 درصد کمتر در تلویزیون های LED نسبت به LCD ها از نقاط قوت این فناوری به حساب می آید. پس متوجه شدیم نمایشگرهای LED همان LCD ها هستند که فقظ نور پس زمینه توسط لامپ های ال ای دی تامین می شود و اسم درستشان LED Backlit LCD است که به اختصار به LED نامیده می شود. اما شرکت های سازنده صفحه نمایشبه این راحتی کریستا مایع را کنار نگذاشتند و مدام به بهبود این فناوری می پردازند.
تلویزیون های QLED یا نانوسل
کوانتوم دات ها یکی از مواردی هستند که برای بهبود ال سی دی ها به کار گرفته شده اند. درتلویزیون های LCD یا LED نور پس زمینه سفید تابیده می شود که البته ال ای دی ها در این زمینه چندان موفق نیستند به همین دلیل از کوانتوم دات ها استفاده می شود. این ذرات به نور حساسند و بعد از دریافت نور شروع به درخشیدن می کنند. در تلویزیون های سری جدید یک لایه کوانتوم دات بین لایه نور پس زمینه و کریستال مایع قرار می گیرد که باعث می شود نور سفید دقیقی وارد فیلترهای رنگی و کریستال مایع شود تا رنگ ها دقیق تر و کنتراست بهتری ایجاد شود.
شرکت های زیادی از کوانتوم دات ها برای بهبود کیفیت صفحه نمایش تلویزیون های حود استفاده می کنند و آن را با نام تجاری مختلفی مثل QLED سامسونگ یا NANO CELL نانوسل الجی عرضه می کنند که در واقع عملکرد یکسانی دارند.
تلویزیون OLED
OLED ها جدیدترین فناوری دنیای نمایشگرها و تلویزیون های بازار هستتند که چند سالیست در گجت های مختلف استفاده می شوند. OLED مخفف organic light-emitting diode دیود ارگانیک تابش دهنده نور است. این فناوری در حال حاضر پیشرفته ترین و کامل ترین نمایشگرهای دنیا را به همراه دارد. بر خلاف LCD ها و LED ها که یک تکنولوژی تابشی نبودند و نور پس زمینه از قیلترهای رنگی عبور می کرد OLED ها از ال ای دی های ارگانیک بسیار کوچکی استفاده می کنند که در صورت دریافت الکتریسیته نور رنگی ساطع می کند پس در نتیجه OLED ها یک تکنولوژی کاملا تابشی محسوب می شوند.
هر کدام از این میلیون LED بکار رفته در صفحه نمایش می توانند به تنهایی به صورت مستقل از هم رنگ خاصی را تولید کنند و روشن یا خاموش شوند. هنگام نمایش رنگ سیاه LED های درون پیکسل های لازم کاملا خاموش می شود که منجربه ایجاد عمیق ترین رنگ مشکی ایجاده شده در نمایشگرها می شود و کنتراست بسیار بالایی را تولید می کند.
توانایی تولید هر تلویزیون در رنگ سیاه عمیق و تیره یکی از مهمترین فاکتورهای تعیین کننده کیفیت تصویر است که با توجه به خاموش شدن هر پیکسل در تلویزیون های OLED این نمایشگر پیروز بلامنازع رقابت هاست. اما نبرد فناوری نمایشگرها در مرحله ای دیگر می تواند جدی شود آن هم معرفی پنل های Micro LED است که یک فناوری برای بهبود کیفیت تلویزیون های OLED به شمار می رود.
با توجه به اینکه OLED ها عملکرد خیلی خوبی در شرایط کنونی دارند اما یک سری نقاط ضعف هم مثل روشنایی محدود سناریویی بدی برای آنها به حساب می آید. از لحاظ نظری درست است که میکرو ال ای دی ها عالی به نظر می رسند اما در حال حاضر بهترین تلویزیون های و گجت های موجود در بازار به نمایشگر و پنل OLED مجهز هستند.
نقطه قوت بی چون و چرای تلویزیون های OLED
برتری مطلق تلویزیون های OLED را در برابر فناوری LED و QLED در یک کلیپ کوتاه مشاهده کنید
درباره پنل های تلویزیون بیشتر بدانید
متداول ترین نوع پنل های مورد استفاده در نمایشگرها و تلویزیون های بازار از 3 فناوری IPS، VA و TN بهره می برند. اگر قصد خرید تلویزیون را داشته باشید حتما به این 3 تکنولوژی در مشخصات محصول برخورده اید و این سوال برای شما پیش آمده است که این اصطلاحات یعنی چه و تفاوت و تاثیر آنها در کیفیت و وضوح تصویر پخش شده از تلویزیون چیست.
مقایسه پنل های IPS، VA و TN
پنل TN یکی از قدیمی ترین فناوری های مورد استفاده در نمایشگرها در دنیاست که به دلیل مقرون‌به‌صرفه بودن این نوع پنل در بسیاری از لپ تاپ های میان رده استفاده شده است. مهم ترین ویژگی پنل های TN سرعت تغییر تصویر بالای 60 هرتز است و با توجه زمان پاسخ دهی پایین این نوع نمایشگرها برای بازی مناسب می باشند. زاویه دید بسیار محدود و دقت رنگ بیسار کم از ضعف های این نوع پنل می باشد.
جدا از مواردی که مطرح شد تا زمانی که جلوی مانیتور نشسته اید زاویه دید مساله ای ایجاد نمی کند، بنابراین اگر بودجه محدودی دارید و بیشتر از رنگ های زیبا به عملکرد صفحه نمایش اهمیت می دهید، پنل TN برای شما مناسب است.
پنل IPS شناخته ترین نوع فناوری در نمایشگرها و تلویزیون های روز بازار می باشد. نقطه قوت این پنل ها کیفیت رنگ و زاویه دید بالاست که مناسب برای کارهای گرافیکی است.
پنل های IPS سازگارترین رنگ ها و سرعت پاسخ پیکسل سریع و همچنین گسترده ترین زاویه دید را ارائه می دهند، اما نسبت کنتراست بالایی مانند پانل های VA ندارند و معمولاً گران ترند. پنل IPS از کنتراست رنگ کمتری نسبت به پنل های VA برخوردار است. نسبت کنتراست (تفاوت بین روشن ترین و تاریک ترین قسمت یک تصویر) در پنل صفحه نمایش IPS معمولا 1000:1 است.
پنل VA بالاترین نسبت کنتراست را نسبت به IPS و TN دارند. کیفیت رنگ آن نسبت به فناوری TN بسیار بهتر بوده و اما باز هم در مقایسه با پنل های IPS کمی ضعیف‌تر است. یکنواختی رنگ مشکی آن نسبت به IPS بیشتر بوده و میتوان رنگ سیاه عمیق‌تری را مشاهده کنید. کنتراست تصویر پنل VA نسبت به IPS بسیار بیشتر بوده و در بازه 3000:1 تا 6000:1 است.
زاویه دید پنل‌های VA نسبت به پنل‌های IPS کمتر است و این مسئله در حالت روشنایی تلویزیون در زوایای مختلف به چشم می‌خورد و پنل VA قادر نیست مانند پنل IPS روشنایی صفحه را در زاویه‌های مختلف، ثابت نگه دارد. در پنل VA برخلاف TN زمان پاسخگویی کمتر است بنابراین برای تماشای فیلم عالی هستند، اما برای بازی های آنلاین مناسب نیستند.
